یک شرکت یک نهاد قانونی است که برای انجام کسب و کار تشکیل شده است. این یک نهاد جداگانه از صاحبان ان است و می تواند وارد قرارداد شود، شکایت کند و شکایت کند و دارایی های خود را به نام خود داشته باشد. شرکت ها می توانند برای اهداف مختلف مانند انجام فعالیت های تجاری، ارائه خدمات حرفه ای یا شرکت در کارهای غیر انتفاعی تشکیل شوند. رایج ترین انواع شرکت ها عبارتند از:

مالکیت انحصاری: یک کسب و کار متعلق به یک نفر است و توسط یک نفر اداره می شود. مالک تنها مسئول بدهی ها و بدهی های کسب و کار است.

 مشارکت: یک کسب و کار متعلق به دو یا چند نفر است که سود و زیان را به اشتراک می گذارند. مشارکت می تواند عمومی یا محدود باشد، در حالی که دومی مسئولیت محدودی برای شرکا دارد.

شرکت با مسئولیت محدود (LLC): یک فرم ترکیبی از کسب و کار است که حفاظت از مسئولیت یک شرکت را با مزایای مالیاتی یک مشارکت ترکیب می کند. صاحبان، شناخته شده به عنوان اعضای، شخصا مسئول بدهی ها و بدهی های شرکت نیستند.

شرکت: یک نهاد قانونی جداگانه از صاحبان ان، شناخته شده به عنوان سهامداران. این شرکت می تواند سهام سهام را برای افزایش سرمایه صادر کند و توانایی انتخاب مالیات به عنوان یک نهاد عبور از طریق یا به عنوان یک نهاد جداگانه پرداخت مالیات را دارد.

تعاونی: یک کسب و کار متعلق به اعضای ان است که سود و زیان را به اشتراک می گذارند.    تعاونی ها اغلب توسط گروه هایی از کشاورزان، صنعتگران یا سایر تولید کنندگان برای بازاریابی محصولات یا خدمات خود تشکیل می شوند.

به طور خلاصه، یک شرکت یک نهاد قانونی است که برای انجام کسب و کار تشکیل شده است و می تواند اشکال مختلفی داشته باشد، هر کدام با مزایا و معایب خود. مهم است که نوع مناسب شرکت را بر اساس اهداف کسب و کار، ساختار مالکیت و نگرانی های مسئولیت انتخاب کنید.

انواع شرکت

شرکت از لحاظ حقوقی به معنی شریک شدن در مال یا کاری است. انواع شرکت ها شامل شرکت تجاری و شرکت مدنی می باشند. شرکت تجاری به اجتماعی از افراد گفته می شود که مطابق مقررات قانون تجارت، دارای شخصیت حقوقی مستقل از شرکت تجاری در ماده 20 قانون تجارت، به هفت نوع تقسیم شده است که عبارتند از : شرکت سهامی، شرکت با مسئولیت محدود، شرکت تضامنی، شرکت مختلط غیر سهامی، شرکت مختلط سهامی، شرکت نسبی و شرکت تعاونی تولید و مصرف. شرکت مدنی یکی دیگر از انواع شرکتها، شرکت مدنی می باشد. شرکت های مختلط غیر سهامی شرکتی است که برای امور تجارتی تحت نام مخصوصی بین یک یا چند نفر شریک ضامن و یک یا چند نفر شریک با مسئولیت .

موارد ذکر شده در شرکت نامه شرکت مختلط غیرسهامی چیست؟ • نام شرکت • موضوع شرکت • مرکز اصلی شرکت • محل شعبه شرکت • اسامی موسسین/شرکای شرکت • تابعیت شرکت • مبدا و مدت تشکیل شرکت • سرمایه ی شرکت(نقدی و غیر نقدی) • میزان سهم الشرکه ی هر شریک • تعیین مدیر • زمان رسیدگی به حساب و تقسیم سود و زیان • تعیین بازرسان شرکت • نحوه و شرایط انحلال و فسخ شرکت • شرایط قانونی در روابط بین شرکا در شرکت نامه شرکت مختلط غیر سهامی نیز مانند شرکت های دیگر شخصیتی حقوقی دارد و به عنوان شخصیتی مستقل از شرکای تشکیل دهنده دارای کلیه حقوق و در شرکت های مختلط غیر سهامی همان طور که از نامش پیداست، مختلط یعنی دو نوع شریک در این شرکت وجود دارد.

اهداف شرکتها

شرکت های تجاری از نظر اقتصادی، اهمیتی فراوان دارند زیرا هر چند تعداد آن ها تعریف شرکت شرکت های تجاری، اجتماع دو یا چند شخص حقیقی یا حقوقی به منظور انجام عملیات تجاری و کسب سود را گویند. شرکت هایی که هدف از تاسیس آن ها تجارت نیست و اعمال تجاری دیگری همچون خدمات را انجام می دهند، به عنوان شرکت های مدنی شناخته می شوند. هدف اصلی شرکت های تجاری اقتصادی کسب سود و افزایش ارزش است. این هدف با استفاده از امکانات و منابع شرکت و با انجام عملیات تجاری و ایجاد درآمد پیدا می شود. هدف اقتصادی اصلی شرکت های مدنی تحقیق و توسعه و ارائه خدمات به جامعه است. این هدف با استفاده از امکانات و منابع شرکت و با انجام عملیات خدماتی و ایجاد ارزش اجتماعی پیدا می شود.

تفاوت شرکت های ایرانی و غیر ایرانی

تفاوت بین شرکت های ایرانی و غیر ایرانی را می توان به عوامل مختلفی از جمله چارچوب قانونی، فرهنگ تجاری و شرایط اقتصادی کشورهایی که در ان فعالیت می کنند نسبت داد. در اینجا برخی از تفاوت های کلیدی وجود دارد:

چارچوب حقوقی: شرکت های ایرانی تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران هستند که ممکن است تفاوت قابل توجهی با سایر کشورها داشته باشد. به عنوان مثال، ایران فرایند ثبت شرکت منحصر به فرد خود را دارد و شرکت ها باید از قوانین خاص مربوط به سرمایه گذاری خارجی، مالیات و اشتغال پیروی کنند.

فرهنگ کسب و کار: فرهنگ کسب و کار ایران تحت تاثیر تاریخ، سنت ها و ارزش های کشور است. این می تواند منجر به تفاوت در سبک های ارتباطی، فرایندهای تصمیم گیری و تاکتیک های مذاکره در مقایسه با شرکت های غیر ایرانی شود.

شرایط اقتصادی: شرایط اقتصادی یک کشور همچنین می تواند بر عملیات و استراتژی های شرکت ها تاثیر بگذارد. به عنوان مثال، اقتصاد ایران تحت تاثیر تحریم های بین المللی قرار گرفته است که می تواند شرکت های ایرانی را برای مشارکت در تجارت بین المللی و دسترسی به بازارهای جهانی به چالش بکشد.

ساختار مالکیت: شرکت های ایرانی ممکن است ساختارهای مالکیت متفاوتی نسبت به شرکت های غیر ایرانی داشته باشند. به عنوان مثال، شرکت های ایرانی ممکن است دولتی باشند یا بخش بیشتری از مالکیت داخلی را داشته باشند، در حالی که شرکت های غیر ایرانی ممکن است متعلق به بخش خصوصی باشند یا سهام مالکیت خارجی بیشتری داشته باشند.

جو سرمایه گذاری: فضای سرمایه گذاری در ایران می تواند متفاوت از سایر کشورها باشد. عواملی مانند ثبات سیاسی، سهولت انجام کسب و کار و دسترسی به تامین مالی می تواند بر تمایل سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در شرکت های ایرانی تاثیر بگذارد.

محیط نظارتی: محیط نظارتی در ایران می تواند سختگیرانه تر باشد یا الزامات متفاوتی نسبت به شرکت های غیر ایرانی داشته باشد. به عنوان مثال، ممکن است محدودیت هایی در مورد انواع محصولات یا خدماتی که می توانند ارائه شوند وجود داشته باشد یا ممکن است قوانین خاصی در رابطه با حریم خصوصی و امنیت داده ها وجود داشته باشد.

تجارت بین المللی: شرکت های غیر ایرانی ممکن است به دلیل تجربه خود در هدایت بازارهای جهانی، دسترسی به زنجیره های تامین و روابط با شرکای بین المللی، در تجارت بین المللی مزیت داشته باشند.

پیشرفت های تکنولوژیکی: شرکت های غیر ایرانی ممکن است به فن اوری های پیشرفته تر دسترسی داشته باشند یا در اتخاذ فن اوری های جدید ماهرتر باشند و به انها مزیت رقابتی در صنایع خاص بدهند.

دسترسی به سرمایه: شرکت های غیر ایرانی ممکن است دسترسی بهتری به سرمایه داشته باشند، چه از طریق بازارهای مالی داخلی و چه از طریق بازارهای مالی بین المللی، به انها از نظر سرمایه گذاری و گسترش مزیت می دهد.

منابع انسانی: شرکت های غیر ایرانی ممکن است به یک استخر بزرگتر از نیروی کار ماهر یا نیروی کار با تجربه تر دسترسی داشته باشند که می تواند بر توانایی انها در نواوری و رقابت در بازار تاثیر بگذارد.